บทที่ 558

พูดจบเสิ่นอวิ๋นอู้ก็รีบหยิบมือถือแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจฉินเย่ที่ดูน่าอับอายเล็กน้อยหลังจากถูกผลักออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัวตอนที่กำลังเคลิบเคลิ้มจนเซไปสองสามก้าว

“…”

เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้นสักพักใหญ่กว่าจะสงบสติอารมณ์ที่เกือบจะพังทลายลงเมื่อครู่ได้ ลมหายใจที่ร้อนระอุและความปรารถนาอันแรงกล้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ